Για να το καταλάβουμε αυτό, πρέπει να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στην Ελλάδα και στους Έλληνες. Οι Έλληνες, σαν έθνος, ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τους Άγγλους ή τους Γάλλους. Η Ελλάδα, σαν κράτος, δεν ανήκει στην ίδια κατηγορία με την Αγγλία ή τη Γαλλία. Η Ελλάδα είναι μικρή και καθυστερημένη, αυτό όμως δεν είναι λόγος για να είναι κι ο κάθε Έλληνας, σαν άτομο, "μικρός" και καθυστερημένος. Ένας Έλληνας πολιτικός μπ[ορεί πολύ καλά να διαθέτει διάνοια το ίδιο ισχυρή όσο κι ένας Άγγλος ή ένας Γάλλος πολιτικός, πολλές φορές μάλιστα διαθέτει μεγαλύτερη οξυδέρκεια και καταπληκτική διαίσθηση. Είναι ικανός να μιλά τόσο καλά, όσο κι ο κάθε Δυτικός πολιτικός, αν όχι και καλύτερα, αλλά αυτό είναι όλο. Είναι ο θεατής, στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Ώσπου να αποκτήσει η Ελλάδα το κύρος ενός αληθινού κυρίαρχου κράτους, θα μένει θεατής. Δεν έχει να στηριχθεί στην ίδια κοινωνική, διοικητική, ιστορική υποδομή, όπως ο Δυτικός πολιτικός. Δεν έχει άλλη δυνατότητα, από το να παίρνει μέρος στο διεθνές πολιτικό παιχνίδι, σαν μια ιδιοφυΐα, όχι σαν εκπρόσωπος ενός κράτους. που σημαίνει ότι δεν είναι σε θέση να παίξει κανένα ρόλο σ' αυτά. Είναι όμως ικανός να κατανοεί, θεωρητικά και ακαδημαϊκά, όλα τα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα που ανακύπτουν σε όλη την οικουμένη. Επιθυμεί να εξασκήσει την ευφυΐα του επάνω σ' αυτά, και την εξασκεί. Αλλά δεν κάνει τίποτα άλλο, επειδή δεν έχει κι εδώ τίποτα άλλο να κάμει. Είναι μια θεαματική εξάσκηση στο κενό.
C.M. Woodhouse, "Το Μήλο της Έριδας", Εξάντας 1976 (μετάφραση Μ.Κ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου