Σύντομα έγινε σαφές ότι η τακτική των Πρώσων ήταν να αφήσουν την πόλη να λιμοκτονήσει. Στην αρχή, οι πιο πολλοί ευκατάστατοι Παριζιάνοι το αντιμετώπισαν σαν μια μικρή στέρηση. Οι περισσότεροι αστοί Παριζιάνοι είχαν αποθηκεύσει τρόφιμα για κέθε ενδεχόμενο πριν από την ήττα στο Σεντάν. Τα κορυφαία εστιατόρια εξακολουθούσαν να προσφέρουν το καλύτερο φαγητό κατά τη διάρκεια της πολιορκίας και οι πλουσιότεροι πελάτες διαμαρτύρονταν μονάχα για την έλλειψη φρέσκων θαλασσινών και την κακή ποιότητα των λαχανικών. Αποτελούσε επίσης διασκεδαστική καινοτομία στα καλύτερα τραπέζια να παραγγέλνει κανείς φιλέτο ελέφαντα, νεφρά καμήλας ή βραστό κάστορα, φρεσκοσφαγμένα από το ζωολογικό κήπο. Οι καλοφαγάδες συζητούσαν για τη σχετική αξία των διαφορετικών ειδών αρουραίων, εκ των οποίων οι πιο τροφαντοί πωλούνταν από τους χασάπηδες σαν διασταύρωση ανάμεσα σε "χοιρινό και πέρδικα". Υπήρχε πάντα σταθερή κατανάλωση στα καλύτερα κρασιά, σαμπάνιες και λικέρ για να συνοδεύουν τέτοιες λιχουδιές. Η διάθεση που επικρατούσε στην πόλη ήταν κάτι ανάμεσα σε μεγάλη ένταση -που εκφαζόταν με μια "φρενίτιδα κατασκοπίας", όπου φανταστικοί Γερμανοί πράκτορες βρίσκονταν παντού- και σε μια σχεδόν μανιακή αυτοπεποίθηση.
Andrew Hussey, "Παρίσι, η Μυστική Ιστορία", Πάπυρος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου