Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

αποσπάσματα της ακατέργαστης πραγματικότητας

Ο Μπαζέν πίστευε πως οι ταινίες έπρεπε να γίνονται, όχι σύμφωνα με μια a priori μέθοδο ή σχέδιο, αλλά, όπως οι ταινίες του Ροσσελίνι, «απ’ τ’ αποσπάσματα της ακατέργαστης πραγματικότητας, πούναι κι αμφίλογα και πολυσήμαντα, κι η σημασία τους μπορεί να φανερωθεί a posteriori οφειλόμενη σε άλλα γεγονότα ανάμεσα απ’ τα οποία το μυαλό μπορεί να συλλάβει σχέσεις». Δουλειά του κινηματογράφου ήταν ο Ρεαλισμός, και σκοπός του όχι η κατάδειξη αλλά, η αποκάλυψη. Ο Ρεαλισμός για τον Μπαζέν πολύ μικρή σχέση είχε με τη μίμηση. Ένιωθε πως ο κινηματογράφος ήταν κοντύτερα στην τέχνη των Αιγυπτίων που ζούσαν, όπως λέει κι ο Πανόφσκυ, «στη σφαίρα μιας μαγικής αλήθειας» παρά στην τέχνη των Ελλήνων που ζούσαν «στη σφαίρα μιας αισθητικής ιδανικότητας». Εκείνο που μετρούσε περισσότερο στην αισθητική του Μπαζέν ήταν ο υπαρξιακός δεσμός ανάμεσα στα γεγονότα και τις εικόνες, στον κόσμο και την ταινία, κι όχι η ποιότητα της ομοιότητας ή της ταυτότητας. Από δω βγαίνει η δυνατότητα –κι η αναγκαιότητα ακόμα- μιας τέχνης που θάταν σε θέση ν’ αποκαλύψει πνευματικές καταστάσεις. Για τον Μπαζέν η κίνηση της εντύπωσης, του καλουπώματος και της αποτύπωσης ακολουθούσε αυτή την πορεία: πρώτα, το εσωτερικό πνευματικό πάθος εντυπωνόταν πάνω στην εξωτερική φυσιογνωμία, μετά η εξωτερική φυσιογνωμία εντυπωνόταν και γραφόταν πάνω στο ευαίσθητο φιλμ.

Peter Wollen, «Η Σημειολογία του Κινηματογράφου», Κάλβος 1981 (μετάφραση Πολύκαρπος Πολυκάρπου)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου