Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

συνήθως παίζουμε ημεδαποί εναντίον αλλοδαπών

Τα πιο θετικά στοιχεία που έχω αποκομίσει κατά τη διάρκεια της παραμονής μου εδώ, είναι η αίσθηση του προγράμματος και η ικανοποίηση της δημιουργίας. Ξυπνάω με τις κότες, κάνω το ντους μου στην κοινόχρηστη αίθουσα –όπου οι κοκορομαχίες μεταξύ των κρατουμένων για το ποιος της έχει πιο μεγάλη και οι διαγωνισμοί κλανιάς πάνε σύννεφο- και ύστερα πιάνω το πόστο μου στα πλυντήρια, ακολουθεί το γεύμα στην τραπεζαρία και κατόπιν η απόσυρση στα κελιά για την καθιερωμένη σιέστα. Το απόγευμα λαμβάνουν χώρα ο προαυλισμός και το επισκεπτήριο. Οι προσπάθειες κοινωνικοποίησης που κατέβαλα όλο αυτό το διάστημα δεν πήγαν στράφι, έχω πλέον τη συμμετοχή μου στους ποδοσφαιρικούς αγώνες εξασφαλισμένη, προνόμιο που οι περισσότεροι εκ των εγκλείστων στερούνται και ονειρεύονται διακαώς. Συνήθως παίζουμε ημεδαποί εναντίον αλλοδαπών, αλλά συχνά πυκνά οι συνθέσεις αλλάζουν, για να σπάει κυρίως η μονοτονία, προχθές οι αριστεροί αντιμετώπισαν τους δεξιούς και τους βασιλόφρονες, ενώ την προηγούμενη εβδομάδα χωριστήκαμε με βάση το ωροσκόπιό μας, τα ζώδια της φωτιάς και του νερού από τη μία, της γης και του αέρα από την άλλη. Την Παρασκευή δε θα γίνει το ματς της χρονιάς, η ομάδα των επιλέκτων μας θα αντιμετωπίσει την αντίστοιχη των δεσμοφυλάκων. Η διαχρονική αξία του ποδοσφαίρου δεν έγκειται, άλλωστε, στη δυνατότητα του αδυνάτου να ταπεινώσει τον ισχυρό; Ανατρέξτε στην πρόσφατη αθλητική ιστορία και θα με καταλάβετε. Εμείς πάντως είμαστε αποφασισμένοι να τους πάρουμε τα σώβρακα.

Αχιλλέας Σωτηρέλλος, «Ο Θησαυρός», Οξύ 2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου