στις φλέβες μου κυλάει ο χρόνος

Πλάι στην αψίδα του μεγάλου γεφυριού
Η αλαζονεία αρμενίζει στ’ ανοιχτά
Όσα γνώρισα τα περιμένω
Η μνήμη μου απέραντη
Γεμάτη αναλαμπές του διαστήματος

Η καλοσύνη χορεύει στα χείλη μου
Ζεστά κουρέλια με φωτίζουν
Από το μέτωπό μου ξεκινά ένας δρόμος

Κοντινή και απόμακρη
Η θάλασσα πάλλεται με χαιρετά
Έχει το σχήμα ενός τσαμπιού
Ώριμης ηδονής

Χτες αγαπούσα και ακόμη αγαπάω
Τίποτα δεν αποδιώχνω
Το παρελθόν μου είναι πιστό
Στις φλέβες μου κυλάει ο χρόνος.

Paul Éluard, «Έντεκα Ποιήματα», Γαβριηλίδης 2001 (μετάφραση Χριστόφορος Λιοντάκης)