Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

ζαλίζομαι

Ο δρόμος κάτω από το σπίτι ακίνητος. Η μοναξιά και η ερήμωση της ψυχής, το αίσθημα της απώλειας είναι οι μόνιμες γεύσεις μου. Ακροβατώ σε περιπάτους σκέψεων με ισορροπίες που κάθε λίγο χάνονται και τότε με πιάνει ναυτία και ίλιγγος, ζαλίζομαι, γέρνω να σωριαστώ σε πηγάδια του μυαλού πελώρια, σε βάθη απροσμέτρητα, στα έγκατα της εγκατάλειψης του υπερβατικού μου εγώ, που μπορεί τη μια στιγμή να υπάρχει και την επόμενη, με την ίδια ευκολία, να εξαφανιστεί μπαίνοντας στον αριστερόστροφο κοχλία που οδηγεί στο λαβύρινθο της τρέλας και της παράκρουσης, της ανυπαρξίας.
Σ’ αυτό το λαμπρό ανάκτορο όπου ο ανθρώπινος νους μέσα από το λόγο και τη γλώσσα κρατιέται μ’ αόρατα νήματα στον τόπο της λογικής. Και σκέφτομαι και λέω: αν αφαιρέσω όλα τα σύμφωνα από τη γλωσσικό οικοδόμημα και θ’ αρχίσω να ψελλίζω στην αρχή, κάπως έτσι, α α α ω α ε α η ε η η α ε αι ω ω ω υ η α αήεια και νόημα δε θα βγαίνει, κανείς δε θα με καταλαβαίνει και θα κλείσω τελεσίδικα αυτό το ρημαδιασμένο στόμα μου, και τότε θα χωθώ, όπως η στρουθοκάμηλος. Με το κεφάλι στην άμμο για να κρύψω τη δυσμορφία του μυαλού μου, το άλεσμα της γλώσσας και το ροκάνισμα της λογικής και της σκέψης.

Τέος Ρόμβος, «Πλάνος Δρόμος», Βιβλιοπέλαγος 2003

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου