Αναρωτηθήκαμε, και συνεχίζουμε ακόμα να αναρωτιόμαστε, για ποιους λόγους έδρασαν οι εντολοδόχοι των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου καθώς και για τη στρατηγική τους. Αναζητήσαμε στις πεποιθήσεις των τρομοκρατών την πηγή της ψυχικής δύναμης που τους οδήγησε να επιχειρήσουν τέτοιου είδους τερατώδεις πράξεις. Ενίοτε τους βρίσκαμε ελαφρυντικά για το ότι είχαν το κουράγιο να θυσιάσουν τη ζωή τους. Δεν καταλάβαμε ότι οι Δίδυμοι Πύργοι δεν ήταν ο στόχος πάνω στον οποίον έριχναν τα αεροπλάνα της γραμμής αλλάζοντας την πορεία τους, αλλά το γοητευτικό εμπόδιο που τους υπνώτιζε όπως το φως μιας λάμπας τις πεταλούδες της νύχτας.
Με άλλα λόγια δεν καταλάβαμε το ριζικό μίσος. Το εξανθρωπίσαμε, πιστεύοντας ότι υπήρχε στόχος και ότι οι δράστες του εγκλήματος είχαν λόγους να το κάνουν. τα αίτια των πράξεών τους τα εκλάβαμε ως λόγους, περιφρονώντας το μάθημα του Βολταίρου. Τα αίτια της 11ης Σεπτεμβρίου είναι πολλά και μπορούμε να τα αναλύουμε ατέρμονα. Η γλώσσα μας μάς ωθεί να μετατρέψουμε το αίτιο με την έννοια του αποχρώντος λόγου σε "αίτιο" με την ηθική έννοια του όρου. Αλλά η ίδια μας η γλώσσα δεν μπόρεσε να μετρήσει τη ριζικότητα του κακού.
Jean-Pierre Dupuy, "Ελάσσων Μεταφυσική των Τσουνάμι", Άγρα 2008 (μετάφραση Ιωάννα Αβραμίδου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου